Ang ikaapat na linggong muling pagkabuhay ay linggo rin sa panalangin para sa bokasyon. Lahat tayo ay tinawag ng Diyos para sumunod sa kanya, at para magkaroon ng buhay na walang hanggan. Si Hesus lamang ang nagbibigay ng buhay na walang hanggan. Siya ang ating Mabuting Pastol. Sabi sa ating ebanghelyo, “Ako ang mabuting pastol. Iniaalay ng mabuting pastol ang kanyang buhay para sa mga tupa.” (John 10:11). Iniaalay ni Hesus ang kanyang buhay sa krus para sa ating kaligtasan.
In the Old Testament, God is often portrayed as a shepherd who guides, protects, and nourishes his people (Psalms 80:2; 23); “he gathers the lambs in his arms, and gently leading those that are with young” (Isaiah 40:11). He takes care of Israel that has been brought to ruin by unworthy kings and promises: “I will gather the remnant of my sheep from every land to which I have driven them and I will bring them back to the grasslands. They will be fruitful and increase in number.
Mayroong isang larawan sa National Geographic na nagpapakita ng isang batang pastol na umiiyak. Ang kawan na kanyang inaalagaan ay nasagasaan ng isang sasakyan. Karamihan dito ay namatay. Bagamat hindi kalakihan ang kanyang kawan ay dito makikita na mahalaga ito sa kanya. Ang mga tupang ito ang kasakasama niya sa araw-araw.
Bahagi na ito ng kanyang buhay. Sapat na sigurong patunay ang mga luhang dumaloy sa kanyang pisngi kung paano niya pinahahalagahan ang kawan.
When we talk about Jesus the Good Shepherd, the first image that comes to mind is that of the Master who holds a lamb in his arms or on his shoulders.
It is true: Jesus is the good shepherd who goes out of his way in search of his lost sheep, but this is a reproduction of the parable found in the gospel of Luke (15:4-8).
