Luke’s Gospel ends with the story of the Ascension (vv. 50-53). Before entering the glory of the Father, Jesus blesses the disciples (v.51). 
 
At the end of the liturgical celebrations in the temple, the priest came out of the holy place and pronounced a solemn blessing on the faithful gathered for prayer (Sirach 50:20). After the blessing they returned to their jobs, confident that the Lord would bring to fruition all their efforts and all their hard work. 
 

Si Hesus ay umakyat sa langit patungo sa Ama. Sa kanyang pag alis, hindi nya pinabayaan ang kanyang mga alagad. Binendisyunan nya silang lahat at nangako sa pagpapadala ng Espiritu na magpapala at magpapalakas sa kanila. 
 
Napakabuti ng ating Panginoon. Hanggang sa huli ay inaalala nya ang kanyang mga alagad. Hindi nya sila pinabayaan sa kabila ng pag iwan sa kanya. Ang kanyang mga habilin ay puno ng pagasa.
 

The Ascension of the Lord is the moment of handing over the announcement of the gospel to the disciples. Having concluded his physical presence with the disciples, he would be near them in a different way. 
 

Lahat ng mga binyagan ay tinawag na makilahok sa pagmimisyon ng Simbahan. Ang ating binyag na tinanggap ay hindi lamang para tayo ay mapabilang sa Simbahan, kundi ang binyag na tinanggap natin ay isang tawag na sumunod sa yapak ni Hesus para magpalaganap ng mabuting balita sa buong sanlibutan. Sinabi sa ating ebanghelyo sa araw na ito, “Humayo kayo sa buong sanlibutan at ipangaral ninyo sa lahat ang Mabuting Balita.