Daig pa ni Zacchaeus ang tumama sa Mark Six. Yan ang maaring pangkaraniwang masasabi natin dahil sa tinamong kaligtasan ni Zacchaeus. Sino nga ba ang mag aakalang ang isang taga singil ng buwis, na itinuturing na isang makasalanan ay pagtatapunan ng pagtingin ng ating Panginoong Hesus. Paano nga ba ito nangyari?

Ano ba ang tunay na panalangin? Sinabi sa ating Katesismo (Catechism of the Catholic Church 2098)...prayer is an indispensable condition for being able to obey God’s commandments. (We ought always to pray and not lose heart. Lk. 18:1).

Ang panalangin ay mahalaga sa ating buhay, ito ay nagbibigay ng direksyon at kabuluhan ng ating paglalakbay sa mundong ito.

Sinabi sa aklat ng Roma 10: 9, “Kung ipahahayag ng iyong mga labi na si Hesus ay Panginoon at mananalig ka nang buong puso na siya’y muling binuhay ng Diyos, maliligtas ka.” Ang ating pananampalataya ay ang tunay na tulay para sa ating kaligtasan, kalayaan at kagalingan. Ipahayag natin ang salita ng Diyos sa pamamagitan ng pagsasabuhay nito.

Gaano nga ba kaliit ang butil ng mustasa?  Minsan ay ipinakita ng aming professor sa seminaryo kung gaano kaliit ang isang buto ng mustasa.  Sa sobrang liit ay kanyang pabirong sinabi na “ilayo nyo sa inyong ilong at baka inyong masinghot.” 

Sa ating Ebanghelyo sa Linggong ito ay tungkol sa kwento ng isang mayaman at sa isang mahirap, na nagngangalang Lazaro. Ayon sa ating pag-basa,

“May isang mayamang nagdaramit ng mamahalin at saganang-sagana sa pagkain araw-araw. 

At may isa namang pulubing nagngangalang Lazaro, tadtad ng sugat, nakalupasay sa may pintuan ng mayaman upang mamulot kahit mumong nahuhulog mula sa hapag ng mayaman” (Lucas. 16: 19-21).

Ang mga publikano at ang mga makasalanan ay nagsisilapit upang makinig kay Hesus. Nagbulung-bulungan ang mga Pariseo at mga Eskriba. Ang sabi nila, ang taong ito’y nakikisalamuha sa mga makasalanan at nakikisalo sa kanila,” (Lc. 15:1-2).

Hindi lingid sa ating kaalaman na kung nais nating mapagtagumpayan ang isang bagay,  maging ito ay sa alin man larangan sa buhay, ang kailangan ay sakripisyo. Ang isang kampeon sa palakasan ay naglalaan ng mahabang panahon ng pag eensayo. Ganoon din ang isang mahusay na musikero. Ang iba ay nagsisimula pa nang sila ay bata pa. Hindi nila alintanan ang hirap kung ang  kapalit nito ay  tagumpay na maidudulot ng pag abot sa kanilang napiling larangan.

Pag may malaking salu-salu o kasalan hindi mawawala ang “presidential table.” Ibig sabihin, na ang lamesa na iyan, (presidential table) ay para sa mga importanteng panauhin o bisita. Pag ikaw ay inanyayahan, ikaw ay isang bisita. Pero hindi lahat ay may pribiheliyo na umupo sa “presidential table.”

Sa panahon natin ngayon ay iba’t-ibang uri ng tarangkahan (gate) ang ating makikita.  Merong mga tarangkahan na yari sa kahoy, merong yari sa bakal, merong may kandado, meron naman na bukas na bukas, meron ding malalaki at meron ding makikipot.  Nang may nagtanong sa ting Panginoong Hesus kung kaunti lamang ang maliligtas, ang ginawa niyang tugon ay ang pagpapaliwanag na ang kaligtasan ay mistulang isang masikip na tarangkahan.  

Si Hesus ang ating tunay na kapayapaan, Siya lamang ang nagbibigay ng tunay na kapayapaan. Pero sa ating pagbasa parany baliktad. Bakit sinabi ni Hesus; “Ako’y naparito upang maglagay ng apoy sa lupa, at hangarin ko na ito sana’y magdingas!” (Lk. 12:49). Ibig sabihin nito na ang tunay na kapayaapan ay yung naayon sa kalooban ng Ama.