May mga araw sa ating buhay na itinuturing nating pangkaraniwan lamang. Meron namang mga araw na tila ayaw nating dumating dahil sa pangamba o hindi kanais-nais na mangyayari. Subalit mayroong  mga araw na tila kapanapanabik. Isang espesyal na araw, isang araw na batid nating tayo ay magiging masaya.  
 

Ang Linggo ng Palaspas ay hudyat ng pagsisimula natin sa mga Mahal na Araw. Ito ang mga araw na tayo ay magninilay sa pagpapakasakit at pagtanggap ni Hesus ng kanyang misyon, ang pagpapako sa krus para sa ating kaligtasan.
 
Sa simula ng Banal na Misa ay ating sinariwa ang pagpasok ni Hesus sa lungsod ng Jerusalem. Sa kanyang pagpasok marami sa mga tao na nagbibigay pugay sa kanya. 
 

Isang talinghaga ang muling ibinigay ng ating Panginoon upang lubos na maunawaan at matanggap ng mga tagasunod ng Panginoon ang kanyang kamatayan.  Ito ay ang talinghaga ng isang butil.  Sa mga taong may mga karanasan sa pagbubukid, ang pagsasaalang-alang, ang pag-tatabi ng mga butil na ipupunla, isasabog, o itatanim ay siyang susi ng magandang ani para sa kinabukasan.  
 

Kung paanong itinaas ni Moises ang ahas doon sa ilang, gayon din naman, kailangan itaas ang Anak ng Tao, upang ang sinumang sumasam-palataya sa kanya ay magkaroon ng buhay na walang hanggang. Gayon na lamang ang pag-ibig ng Diyos sa sanlibutan, kaya ibinigay niya ang kanyang bugtong na Anak, upang ang sumasampalataya sa kanya ay hindi mapahamak, kundi magkaroon ng buhay na walang hanggan.” (John 3:14-16).
 

Ang simbahan ay lugar na dalanginan. Ito ay bahay ng Diyos, pag tayo ay papasok sa bahay ng Diyos nakagawian na natin na isawsaw ang ating daliri sa banal na tubig na nakalagay sa may tabi ng pintuan at tayo ay mag-aatanda nang krus. Ang banal na tubig ay nagpapaalala sa  natanggap nating Sakramento ng Binyag. Sa pamamagitan ng binyag tayo ay naging anak ng Diyos. Bilang mga anak ng Diyos meron tayong tungkulin manalangin at tupdin ang kalooban ng Diyos. 
 

Noong panahong iyon: Umakyat si Jesus sa isang mataas na bundok. Wala siyang isinama kundi sina Pedro, Santiago, at Juan. 
 
Samantalang sila’y naroon, nakita nilang nag-bagong anyo si Jesus, nagningning ang kanyang kasuutan na naging puting-puti, anupa’t walang sinumang makapagpuputi ng gayun. At nakita ng tatlong alagad si Moises at si Elias, na nakikipag-usap kay Jesus,” (Marcos 9:2-4).
 

Chinese New Year na ulit. Isa sa mga nakaugalian na, lalo na dito sa Hong Kong ay maglinis ng bahay, at magtapon ng mga luma at maruming  kasangkapan  Ang may mga kakayanan ay bumibili o nagpapalit ng mga bagong gamit sa bahay o sa pangangatawan.  Ang ganitong gawain ay hudyat na may bagong taon na darating at ito ay magandang salubungin ng may maaliwalas at malinis na pamumuhay.   
 

Noong panahong iyon, may isang ketongin lumapit kay Hesus, nanikluhod at nagmakaawa, “Kung ibig po ninyo’y mapagagaling ninyo ako.”
 
Sa pahayag ng ketonging ito ay nagpapakita ng kanyang kababaang loob. Hindi siya nag- uutos kay Jesus na pagalingin siya kaagad. Alam ko na ito ang kailangan niya, na mapagaling sa kanyang sakit. Bakit sinabi lang niya kay Hesus, “Kung ibig po ninyo’y mapagagaling ninyo ako?” Malalim ang pananampalataya ng taong ito. 

Isang araw sa aming pagbibisita sa mga bilanggo para mag “bible or faith sharing” may isang bilanggo na napa-isip ako sa kanyang tanong. Sabi nya sa amin, “alam ko tingin nyo sa amin ay mababa dahil nasa piitan kami, pero dito ko nadiskobre ang tunay na kalayaan. 
 
Na ang tunay na kalayaan ay hindi pala sa makikita natin, o magawa mo kung anong gusto mo. Ang tunay na kalayaan ay ang pag-aalay ng buhay mo kay Hesus.” Ako po’y namangha sa kanyang sinabi.

Ipinagdiriwang ngayon ng Simbahan ang kapistahan ng pag-papanibagong-buhay ni San Pablo Apostol. Layunin ng Simbahan ang makilala natin si San Pablo at makapulot ng aral para sa ating buhay-Kristiyano.