Madalas gamitin ni Hesus bilang halimbawa ang mga alipin sapagkat pang-karaniwan noong panahon ng Ebanghelyo ang mga alipin. Noon pa man ay napapansin na ni Hesus ang kanilang katayuan sa lipunan. Sila ay itinuturing na pag-aari ng kanilang amo at hindi suwelduhang empleyado kagaya ng mga  domestic helper ngayon.

Halos wala silang karapatan at kalayaan. Ang kanilang buong buhay, lakas, panahon, at talino ay nakatuon lamang sa pagsisilbi sa kanilang mga panginoon.

Mayroong isang programa sa TV na tinatawag na Storage Wars.  May mga maliliit na bodega na pinaglalagyan ng mga naimbak na kasangkapan at ari-arian ng ibang tao na inabandona  na. 

Magpapataasan ngayon ang mga namimili ng nasabing bodega at kung sino ang may pinakamataas na presyo ang siyang makakakuha ng nilalaman ng mga nasabing imbakan.

May isang kababayan natin na nagtanong sa akin, “Father, paano manalangin?” Sagot ko sa kanya ay, “maraming paraan kung paano manalangin.” 

Minsan dinala ng isang matanda ang kanyang apo sa kanyang pagawaan ng mga kasangkapang yari sa kahoy.  Sa bahagi ng pagawaan ay mayroong isang attic o maliit na kwarto na malapit sa kisame na nagsisilbing pahingahan ng matanda.  Matapos ang tanghalian, inanyayahan niya ang kanyang apo na umakyat sa attic.  Subalit sa kanilang pag akyat ay di sinasadyang nahulog ang relo ng matanda buhat sa kanyang bulsa.  Napansin na lamang niya na wala ang relo makalipas ang ilang sandali ng pamamahinga.  Mahalaga ang relon

Noong panahong iyon, may isang eskribang lumapit kay Hesus upang siya'y subukin. “Guro,” aniya, “ano ang dapat kong gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan?” Sumagot si Hesus, 

Noong nakaraang Kapistahan ng Banal na Santatlo ay nagkaroon ng binyagan at kumpilan ng mga Filipina dito sa Hong Kong.  Ang mga naturang tumanggap ng mga sakramento ay inihanda ng Chaplaincy for Filipinos.  Subalit hindi ito maisakakatuparan kung wala ang tulong ng mga boluntaryong katekista.  

Maitutu﹣ring na isang tagumpay at bunga ito ng pagtitiyaga ng mga naturang tagapagturo ng pananampalataya.  Isang kapansin-pansin sa mga Pilipina na naririto sa Hong Kong ang ganitong pag﹣ boboluntaryo sa gawaing pansimbahan.  

Ang buhay natin dito sa lupa ay isang paglalakbay o espiritual na paglalakbay. Ibig sabihin nito na may sukdulan ang ating paglalakbay, at para sa atin mga binyagan, ang kaharian ng Diyos ang ating pupuntahan.

Usapan madalas ng mga domestic helper ay “Sino ang employer mo?” Ang karaniwan sagot ay kung mabait, masungit, kuripot, mitikolosa, damak. Ang ibang sagot ay kung mayaman, chairman ng malaking company, o sa public housing lang nakatira. Ating kinukumpara ang mga tao ayon sa kanilang kaugalian o mga panlabas na katangian. Ngunit kilala mo ba talaga ang kanilang pagkatao?

May kasabihan sa wikang Inglis, “God loves the sinner but hates the sin.” Lahat tayo ay mahal ng Diyos. Dahil ginawa tayo ng kawangis Niya. At dahil sa ating kasalanan sinira natin ang ating pagkakakilanlan biglang mga anak ng Diyos. 

Hindi tumigil ang Diyos sa paghanap ng paraan para tayo’y bumalik sa kanya. Ipinidala Niya ang kanyang bugtong na anak para tayo’y hanguin sa ating pagkakasala.

May bagong gimik ang ilang mga restaurant sa Pilipinas. Ito ay ang Unli. Unli rice, unli ulam, unli drink, unli sabaw at kung ano-ano pang unli ang ginagamit na pang-akit sa mga taong . . . gutom. (Ang unli nga pala ay pinaiksing unlimited.) Titiyaking bubusugin ang bawat kakain sa presyong abot-kaya. Ang resulta? Dinadagsa ang mga nasabing kainan ng napakaraming tao.