Ang mga publikano at ang mga makasalanan ay nagsisilapit upang makinig kay Hesus. Nagbulung-bulungan ang mga Pariseo at mga Eskriba. Ang sabi nila, ang taong ito’y nakikisalamuha sa mga makasalanan at nakikisalo sa kanila,” (Lc. 15:1-2).

Hindi lingid sa ating kaalaman na kung nais nating mapagtagumpayan ang isang bagay,  maging ito ay sa alin man larangan sa buhay, ang kailangan ay sakripisyo. Ang isang kampeon sa palakasan ay naglalaan ng mahabang panahon ng pag eensayo. Ganoon din ang isang mahusay na musikero. Ang iba ay nagsisimula pa nang sila ay bata pa. Hindi nila alintanan ang hirap kung ang  kapalit nito ay  tagumpay na maidudulot ng pag abot sa kanilang napiling larangan.

Pag may malaking salu-salu o kasalan hindi mawawala ang “presidential table.” Ibig sabihin, na ang lamesa na iyan, (presidential table) ay para sa mga importanteng panauhin o bisita. Pag ikaw ay inanyayahan, ikaw ay isang bisita. Pero hindi lahat ay may pribiheliyo na umupo sa “presidential table.”

Sa panahon natin ngayon ay iba’t-ibang uri ng tarangkahan (gate) ang ating makikita.  Merong mga tarangkahan na yari sa kahoy, merong yari sa bakal, merong may kandado, meron naman na bukas na bukas, meron ding malalaki at meron ding makikipot.  Nang may nagtanong sa ting Panginoong Hesus kung kaunti lamang ang maliligtas, ang ginawa niyang tugon ay ang pagpapaliwanag na ang kaligtasan ay mistulang isang masikip na tarangkahan.  

Si Hesus ang ating tunay na kapayapaan, Siya lamang ang nagbibigay ng tunay na kapayapaan. Pero sa ating pagbasa parany baliktad. Bakit sinabi ni Hesus; “Ako’y naparito upang maglagay ng apoy sa lupa, at hangarin ko na ito sana’y magdingas!” (Lk. 12:49). Ibig sabihin nito na ang tunay na kapayaapan ay yung naayon sa kalooban ng Ama. 

Madalas gamitin ni Hesus bilang halimbawa ang mga alipin sapagkat pang-karaniwan noong panahon ng Ebanghelyo ang mga alipin. Noon pa man ay napapansin na ni Hesus ang kanilang katayuan sa lipunan. Sila ay itinuturing na pag-aari ng kanilang amo at hindi suwelduhang empleyado kagaya ng mga  domestic helper ngayon.

Halos wala silang karapatan at kalayaan. Ang kanilang buong buhay, lakas, panahon, at talino ay nakatuon lamang sa pagsisilbi sa kanilang mga panginoon.

Mayroong isang programa sa TV na tinatawag na Storage Wars.  May mga maliliit na bodega na pinaglalagyan ng mga naimbak na kasangkapan at ari-arian ng ibang tao na inabandona  na. 

Magpapataasan ngayon ang mga namimili ng nasabing bodega at kung sino ang may pinakamataas na presyo ang siyang makakakuha ng nilalaman ng mga nasabing imbakan.

May isang kababayan natin na nagtanong sa akin, “Father, paano manalangin?” Sagot ko sa kanya ay, “maraming paraan kung paano manalangin.” 

Minsan dinala ng isang matanda ang kanyang apo sa kanyang pagawaan ng mga kasangkapang yari sa kahoy.  Sa bahagi ng pagawaan ay mayroong isang attic o maliit na kwarto na malapit sa kisame na nagsisilbing pahingahan ng matanda.  Matapos ang tanghalian, inanyayahan niya ang kanyang apo na umakyat sa attic.  Subalit sa kanilang pag akyat ay di sinasadyang nahulog ang relo ng matanda buhat sa kanyang bulsa.  Napansin na lamang niya na wala ang relo makalipas ang ilang sandali ng pamamahinga.  Mahalaga ang relon

Noong panahong iyon, may isang eskribang lumapit kay Hesus upang siya'y subukin. “Guro,” aniya, “ano ang dapat kong gawin upang magkamit ng buhay na walang hanggan?” Sumagot si Hesus,