Maraming mga tao na “nabubulag” dahil sa kasalanan. Ibig ko pong sabihin sa pagkabulag nila, ay spiritwal na pagkabulag. May mga mata pero bulag sa katotohan at bulag sa wastong pamumuhay.

At bakit sila nabubulag? Sa tingin ko, dahil ayaw nila sumunod sa tunay na liwanag na si Hesu Kristo. Kung walang Diyos sa buhay natin, wala din ang liwanag sa atin. Bulag tayo sa pagmamahal at malasakit sa ating kapwa.

Katulad ng lupang tigang walang tubig ako’y nauuhaw. O Diyos hangad kitang tunay, sa iyo ako ay nauuhaw... Ang kaluluwa ko’y nauuhaw sa iyo Panginoon ko... Ang mga katagang ito ay mula sa isang awitin na nagpapahiwatig ng pagkauhaw ng isang tao sa Panginoon.

Sa ikalawang Linggo ng kuwaresma pinaalalahan tayo ni Hesus na ang ating misyon bilang mga alagad niya ay maging instrumento sa pagbabago ng ating pamilya at lipunan. Si Hesus habang nananalangin ay nagbabagong anyo. Ang pangyayaring ito ay nagbibigay ng lakas at inspirasyon na harapin Niya ang kanyang misyon sa Herusalem, ang pagpapasakit para sa ating kaligtasan.

Parang employment contract ng OFW sa Hong Kong: isa lang ang pwede mong employer! Nasubukan mo na ba kung gaano kahirap sumunod sa maraming amo?

Kasabihan na ito, “Like father, like son.” O kaya’y “Kung ano ang puno, siyang bunga.”  Ibig sabihin, nagmamana tayo ng mga ugali natin sa ating mga magulang. O kaya’y dapat na tumulad ang mga anak sa mga magulang: sa tamang pag-uugali, kilos at pakikitungo sa kapwa.  Ito ang buod ng panawagan ni Kristo sa ating lahat, “Kayo’y maging ganap, tulad ng inyong Ama sa langit.” Dapat daw matulad tayo sa ating butihin, mapagmahal at mapagpatawad na Diyos Ama.

Ang sampung utos ng Diyos ay dapat nating sundin at tupdin. Ito ay isang kasunduan na nag-uugnay sa atin at sa Diyos.

Sa ating ebanghelyo sa Linggong ito, pinalalim ni Hesus ang kahulugan ng sampung utos. Sinabi sa pagbasa, “Narinig ninyo na noong una’y iniutos sa mga tao, “Huwag kang papatay; ang sinumang makamatay ay mananagot sa hukuman.” 

Ilang taon na ang nakalilipas ng ipagdiwang ng  Simbahang Katoliko ang Taon ng mga Layko o yung “Year of the Laity.” Ang pagdiriwang ay nagmistulang  pagpaparangal sa mga layko na siyang masasabi nating buhay ng Simbahan, sapagkat sa kanila masasalamin ang  buhay ng komunidad na itinatag  ng ating Panginoong Hesuskristo.   

Marami ang nagsasabi at nagtataka kung bakit ang mga Filipino daw ay masayahin sa kabila ng kahirapan at maraming pagsubok na hinaharap nito. Marahil likas sa ating disposisyon ang pagiging masaya. Marami tayong salitang ginagamit sa Pilipino para dito. Maaari tayong Masaya, Maligaya, Mapalad o Pinagpala. 

Sa paglalakad ni Hesus sa tabi ng Lawa ng Galilea, nakita niya ang dalawang mangingisda, si Simon na tinatawag na Pedro, at ang kapatid niyang si Andres. Sila’y naghahagis ng lambat. Sinabi niya sa kanila, “Sumunod kayo sa akin, at gagawin ko kayong mamalakaya ng mga tao.” Noon di’y iniwan nila ang kanilang mga lambat at sumunod kay Hesus” (Mt. 4:18-20).

Haay, salamat at natapos din ang Pasko.”  Marahil ay iyan ang sambit ng marami sa atin dahil na rin sa sobrang pagod at pagiging abala tungkol sa pagdiriwang at pag ha-handa noong kapaskuhan.  Ilan nga bang regalo ang nabalot natin? Ilang Christmas party ang ating dinaluhan?