Meron ka bang nais makapiling ngayong darating na Pasko?  Paniguradong daragsa na naman ang mga balikbayan sa Pilipinas.  Wala na siguro pang hihigit sa okasyon ng Pasko sapagkat para sa marami, ito ay isang pagkakataon upang makapiling ang mga mahal sa buhay.  Ang mga nasa syudad ay malamang maghahangad na makauwi sa kani-kanilang probinsiya.  

Sa ating panahon ngayon maraming mga pangyayari na nakakasira ng loob. Mga problema ng ating lipunan, dito man sa Hongkong, sa Pilipinas at sa ibang bansa. 

Pag-ika’y nagbabasa ng pahayagan, o nanonood ng telebisyon ang mga balita ay nakakadismaya. Parang lahat ng balita ay “bad news”, walang “good news.”

Ang salitang “tuloy po kayo” ay tila bagang pang-karaniwan na sa atin.  Hindi natin pinipili ang mga taong ating tinatanggap sa ating tahanan. Para sa atin, ang isang taong kumakatok sa ating pintuan ay marapat lamang na patuluyin.  

Ano pa kaya kung ang magiging panauhin natin ay isang pamoso o mahalagang tao. Lalo pa sigurong tayo ay maghahanda. 

Sa unang Linggo ng Adbiyento tayo’y pinaalalahan sa pamamagitan ng ating mga pagbasa na maghanda sa pagdating ng Panginoon. Hindi natin alam ang kanyang pagdating, kung anong oras o panahon. “Kaya magbantay kayo, sapagkat hindi ninyo alam kung anong araw paparito ang inyong Panginoon” (Mt. 24:42).

Kapag nabanggit ang salitang “hari” naiisip agad natin ang isang tao na may magarang kasuotan, may korona sa ulo at setrong hawak sa kamay.  Tapos siya ay nakaupo sa trono at sa harapan niya ay ang mga mararangal na tao na nagpupugay sa “mahal na hari.”  Ang salita niya ay batas, at may kapangyarihan ng buhay o kamatayan.

Sa ating pagbasa sa Linggong ito ay nagpapahiwatig ng katapusan ng mundo. Mara-ming mga palatandaan ang sinasabi sa ating pagbasa; “Makikipagdigma ang bansa laban sa kapwa bansa at ang kaharian sa kapwa kaharian. 

Magkakaroon ng malalakas ng lindol, magkakagutom at magkaka-salot sa iba’t ibang dako. May lilitaw na mga kakilakilabot na bagay at mga kagilagilalas na tanda buhat sa langit,” (Lc. 21:10-11). 

Sumalangit nawa” o “sumalangit nawa  ang kanyang kaluluwa.”  Isang katagang laging sumusunod kapag binabanggit natin ang pangalan ng isang namatay na.

Daig pa ni Zacchaeus ang tumama sa Mark Six. Yan ang maaring pangkaraniwang masasabi natin dahil sa tinamong kaligtasan ni Zacchaeus. Sino nga ba ang mag aakalang ang isang taga singil ng buwis, na itinuturing na isang makasalanan ay pagtatapunan ng pagtingin ng ating Panginoong Hesus. Paano nga ba ito nangyari?

Ano ba ang tunay na panalangin? Sinabi sa ating Katesismo (Catechism of the Catholic Church 2098)...prayer is an indispensable condition for being able to obey God’s commandments. (We ought always to pray and not lose heart. Lk. 18:1).

Ang panalangin ay mahalaga sa ating buhay, ito ay nagbibigay ng direksyon at kabuluhan ng ating paglalakbay sa mundong ito.

Sinabi sa aklat ng Roma 10: 9, “Kung ipahahayag ng iyong mga labi na si Hesus ay Panginoon at mananalig ka nang buong puso na siya’y muling binuhay ng Diyos, maliligtas ka.” Ang ating pananampalataya ay ang tunay na tulay para sa ating kaligtasan, kalayaan at kagalingan. Ipahayag natin ang salita ng Diyos sa pamamagitan ng pagsasabuhay nito.